Günaydın Türkiye’m!

GÜNAYDIN TÜRKİYE’M!

Yeni doğan gün, dağlar, taşlar, ağaçlar… Cıvıl cıvıl kuşlar, martılar, kumrular, leylekler, kırlanğıçlar… Yumuk gözlü bebe, yaşlı çoban, Dul Hatice, Gazi Osman, Oduncu Mehmet, Fatma Nine, yeni gelin günaydın!

Sarı sıcakta ekin biçen, harman döven, savuran, tarlada pamuk sulayan, pamuk toplayan,   derdinden için için oflayan, genç  arkadaş, tütüncü kız, üretici kardeş, kasketli amca günaydın!

Gürül gürül fabrikada bez dokuyan, parça yapan, toz yutan, makineye kolunu kaptıran, Çolak Ali, beş çocuğunu namusuyla besleyen, yurdunu nikahlı karısından, çoluğundan çocuğundan kutsal bilen, işçi kardeş, emekçiler günaydın!

Az parayla büyük işler başaran, yurt denince hep gözleri yaşaran, valim, kaymakamım, muhtarım, en zor koşullarda işini yapan, hakimim, savcım, avukatım, profesörüm, asistanım, okutmanım, saçlarını bu yurt için ağartan güzel insanlar günaydın!

Engel tanımayan, dağları aşan, kır çiçeklerine ışık taşıyan, yurt vurgunu, Atatürk sevdalısı, köydeki, dağdaki, şehirdeki yıldız öğretmenim, özverili doktorum, ebem, hemşirem, yara sarıcım günaydın!

Fidan boylum, al yazmalım, boyacım, tezgahtarım, ilkokulda, lisede, üniversitede, bilgisine bilgi katan, yurt sorunuyla yatıp kalkan, sağdan, soldan baksa da yurdu için parçalanan, genç insanlar günaydın!

Parasını vatanından değerli gören, namuslu insanları enayi sayan, dış sermaye ile imam nikahı kıyan, televizyonunu,  gazetesini uşakların hizmetine sunan, kimliğinde hâlâ Türkiye Cumhuriyeti yazan, açıkgöz geçinen zavallılar, günaydın!

Aydın geçinenler, yabancı paralarla beslenip halk adına halkı katledenler, kafalarını Ağrı dağı gibi kasıp, benden başka doğruyu bilen yok diyenler, her fırsatta birbirini yiyenler, bir araya gelmeyip ben gidersem tufan olur diyenler, günaydın!

Halk adına meclise girip, kısa sürede ettiği yemini unutanlar, bilerek ya da bilmeyerek çıkardıkları yasalarla yurdumuzu soyduranlar, vatan toprağını babalarının mülkü gibi satanlar. Çanakkale’de, İzmir’de, Ödemiş’te,  Aydın’da, Sakarya’da, Kocatepe’de, Dumlupınar’da sehitlerimizin kemiklerini sızlatanlar sizlere de günaydın!

Canım Türkiyem, hançerlenmiş yatıyor. İç ve dış düşmanların ağzından salyalar akıyor. Yurtseverler Silivri’de tutsak ediliyor, kahraman askerlerimiz, yiğit yazarlarımız, düşünürlerimiz,  efe yürekli yurtseverlerimizden destek bekliyor. Akıllı olalım, sömürgecilerin oyununa gelmeyelim, Anadolu toprağı, Anadolu insanına yeter. Yeter ki Hacı Bektaş Veli’nin dediği gibi: “ İri olalım, diri olalım, bir olalım.”

Uyanalım artık!.. Özgürlük güneşimiz batıyor!..  Her geçen gün acımıza acılar katıyor. Elimizde belki de son bir fırsat var. 12 Haziranda yapılacak seçimler için, bilinçli olarak çalışır ve engelleri aşarsak, Cumhuriyetçi yurtsever güç birliklerine, ulusalcı partilere oy verip, oylarımızı sahip çıkarak, bu oyunu bozabiliriz.

Seçimden sonraki günlerde “ah vah, elim kırılsaydı!” demenin size hiçbir yararı olmaz. İyi düşün, doğru karar ver. Türkiye Cumhuriyeti’nin bölünüp parçalanmasını oylarınla önle. Ne diyor Mustafa Kemal Atatürk’ümüz: “ Muhtaç olduğun güç damarlarınızdaki soylu kanda mevcuttur.”

Başka Türkiye yok! Bizim başka gidecek yerimiz de yok! Kuvayı Milliye şehitlerinin çığlıklarını duyalım. Küçük ayrılıklarımızı bir tarafa bırakıp yurt sevdasında bir araya gelelim. Lafla vatan sevilmez, küfredeceğimize birer mum da biz yakalım. Karanlıkları hep beraber yakalım. Çocuklarımıza, torunlarımıza yüz akı bir ülke bırakalım.

Etem ORUÇ