Çocuklarda Sorumluluk Bilinci -I-

Çocuklarda Sorumluluk Bilinci  –  I

Çocukların nasihatten çok, iyi örneğe ihtiyacı vardır. ( Joseph JOUBERT)

Montessori’nin en temelinde çocuklara kendilerini bir birey gibi hissettirmek ve bunun sonucunda da aileye bağımlı olmayan, sağlıklı ve bağlı bir şekilde gelişen çocuklar yetiştirmek vardır. Bunun için 2 yaş dönemi gibi erken bir zamandan başlayan, oyun şeklinde ilerleyen, evde de verebileceğiniz eğitim metodları bulunmaktadır. Çocuğunuzla bunları yaparken, karşılıklı olarak hem eğlenir, hem keyifli ve kaliteli zaman geçirir hem de bir şeyler öğrenmesini sağlamış olursunuz.

Peki nedir bunlar ?

Montessorinin tam anlamıyla kendisini uygulamaya kalkmak biraz meşakkatli; zira bunun belli bir seviyede eğitimini almadan net olarak aktarımı zor olur. Fakat internet üzerinden bu alanda videolar izleyebilir, metinleri okuyarak bilgi edinebilirsiniz. Şimdi size birkaç küçük örnek vereyim ;

Çocuğunuzun yanınızda gezindiğini varsayıyorum. Yemek masası hazırlıyorsunuz. Yerleştirirken dışınızdan, sesli bir şekilde objelerin isimleriyle ve sıfatlarıyla tekrar ederek hareket edin.

-Yemek tabağımızı şöyle koyalım.

-Büyük yemek kaşığını tabağın sağına koyalım.

-Çorba kasesini yemek tabağımızın üzerine koyalım.

-Senin küçük çatalını da kaşığının yanına koyalım.

Evet burada bahsettiğim diyalogları çocuğunuz duyuyor ve bir süre sonra bunu öğrenmiş olacak.

Bir zaman sonra şöyle bir soru soruyoruz :

‘ Yemek masasını hazırlamamda bana yardım etmek ister misin’ Tıpkı bir yetişkinden ister gibi…

‘Evet’ diyecek ya da kafasını sallayacaktır.

Sonra başlıyoruz…

‘En üst çekmeceden, büyük yemek kaşığını verir misin?’ vs vs…

Bunlar en basit ve 2. Yaştan itibaren uygulayabileceğiniz türden metodlardır.

Bunu kendinizce geliştirip diğer ortak paylaşım alanlarınız için de kullanabilirsiniz.

Bunun yanı sıra; kendi eşyalarının düzeni konusunda 3.yaştan itibaren onu eğitmiş olursanız, hem ebeveyn olarak çok rahat edecek, hem de ona kendini başarılı/tamamlanmış hissettireceksiniz.

Örneğin; yıkanıp kuruyan çamaşırlarınızdan, kendinizinkileri ve onunkileri ayırın. Aynı bahsettiğim şekilde onu bu göreve davet edin. Siz kendinizinkileri katlarken, o da kendininkileri halletsin.

Bu kısma gelene kadar ona katlama konusunda kendinizce bir öğretide bulunmuş olacaksınız.

Ve herkes kendine ait olan kıyafetleri katlarken, çocuğunuz üç aşağı beş yukarı artık bu işi biliyor olacak. Çocuğunuz özgün bir yapıya sahipse kendine göre bir stil bile geliştirebilir. Eğer öğrettiğiniz stilde hata yaparsa, ya da kendine ait bir stil geliştirirse eleştiride bulunmayın. Çok yanlışsa doğrusunun nasıl olduğunu kendi kıyafetiniz üzerinde gösterin. Ama onun yaptığını o görmediği zamanda bile kalkıp değiştirmeyin. Zaman ilerledikçe, uygulama süresi arttıkça daha iyi yapacaktır zaten.

Varmak istediğiniz nokta;

‘Anneeeee, süüüüüt’ değil. Canı istediğinde evin kuralları çerçevesinde dolaptan kendi sütünü alıp içen (gerekiyorsa, tarafınızdan izin alması koşuluyla) bir çocuk olmalı.

İlerleyen dönemde bunun için size teşekkür edecek. Çünkü kendi ayakları üzerinde duran bağlı ama bağımsız bir çocuk yetiştirmiş olacaksınız ☺

Amman dikkat!

Bahsettiğim uygulamaların hiçbiri cinsiyete göre değişiklik göstermez. Sakın ola ki bunları erkek çocuğunuzda uygulamamazlık yapmayın. Kişinin sorumluluk bilinci yalnızca ilerleyen yıllarda bikaç istisnai durumda cinsiyete göre değişir. Aile içinde/ortak paylaşım alanlarında üzerine düşen düzeni sağlamak yalnızca kız çocuklarına ait bir sorumluluk değildir.

Elbette bitmedi ☺ Haftaya Part II’de görüşmek üzere…