AKP Diktatörlüğüne HAYIR! Ya Sermaye Diktatörlüğüne?

AKP DİKTATÖRLÜĞÜNE HAYIR! YA SERMAYE DİKTATÖRLÜĞÜNE?

AKP diktatörlüğüne muhalif olmak son derece meşrudur. Bir hayli fazla neden vardır AKP diktatörlüğüne karşı çıkmak için. Nasıl olmasın ki? Ülkemizin yargı, eğitim gibi tüm temel alanları korkunç durumdadır. Cumhuriyet, laiklik, kamuculuk gibi tüm değerlerimiz de adeta hiçe sayılmış konumdadır. İfade özgürlüğü, basın özgürlüğü, toplantı ve gösteri özgürlüğü gibi haklar da ileri derecede ihlallere maruz kalmaktadır. Diktatörlük açıktır yani. Dolayısıyla, AKP diktatörlüğünden kurtulma düşüncesi ve talepleri de son derece insanidir; kuşkusuz haklıdır.

Soralım : AKP diktatörlüğünden başka bir diktatörlük yok mudur sevgili ülkemizde? Salt AKP diktatörlüğünün son bulması ile ülkemizin temel sorunları çözülmüş mü olacaktır? Emeğin sömürülmesi ile derin servet ve gelir eşitsizliğinin kaynağı hangi diktatörlüktür peki? Ülkemizin bu denli karanlığa gömülmesinin veya temel sorunlarının çözülememesinin asli nedeni aslında sermaye diktatörlüğüdür; onun egemen olduğu kapitalist düzendir.

1923 cumhuriyeti ve onun temel değeri olan laikliğin tasfiyesinde büyük sorumluluğu söz konusudur AKP iktidarının. Ya sermaye diktatörlüğünün? Bu sınıfın, emekçi sınıflar üzerindeki egemenliğini devam ettirme güdüsü ile komünizme karşı mücadeledeki çıkarları, laikliğe karşı karanlık-gerici akımların desteklenmesini beraberinde getirmemiş midir? Kuşkusuz, ülkemizin kamusal varlıklarının özelleştirilmesi veya yağmalanmasında büyük rolü vardır AKP iktidarının. Sermaye diktatörlüğü sorumsuz mudur peki bu yağmada? Nasıl olabilir ki? Kamusal kaynakların yağmalanmasından asıl çıkarı sağlayanlar ve bu yağmanın(özelleştirmelerin) sonucunda zenginliklerine zenginlik katanlar sermaye sınıfıdır. Mesela, işçi sınıfını kölelik koşullarına iteleyen taşeron sisteminden asıl faydayı sağlayanlar onlar değil midir? Ekonomik ve sosyal adaletsizliklerin kaynağıdır sermaye diktatörlüğü. Bu diktatörlüğü hedef almadan ekonomik ve sosyal adalet mümkün değildir. Dahası, bu sermaye diktatörlüğü var olduğu sürece, yoksul ve işsiz insanlar hep olacaktır; ve bu insanlar yoksulluklarının ve çaresizliklerinin ürünü olarak tarikatların kucağına düşecektir. Velhasıl, karanlığı asıl besleyen bu sermaye diktatörlüğüdür.

Biliyoruz, AKP diktatörlüğünün son bulması ile derin nefes alacağız. Peki; emek sömürüsü bitecek mi? Cemaatler tasfiye edilecek mi? Yağmalanan(özelleştirilen) kaynaklar tekrar kamulaştırılacak mı? İşsizlik bitecek mi? Ülkemiz bağımsız olacak mı? Korkunç boyutlardaki iktisadi adaletsizlik son bulacak mı? Kuşkusuz bulmayacak. Çünkü bunlar için sermaye diktatörlüğünün son bulması gerekiyor. Başka çaremiz yok. Şöyle düşünelim: Bir zamanlar Demokrat parti diktatörlüğü vardı ülkemizde; bu diktatörlük son bulunca aydınlık bir ülke olduk mu? Hayır. 1970’lerin ikinci döneminde karanlık milliyetçi cephe hükümetlerini gördü bu topraklar; bu karanlık dönem son bulunca çözüldü mü temel sorunlarımız? Hayır. Sermaye diktatörlüğü, tüm bu dönemler boyunca varlığını korudu; ve zaman içinde güçlendi hep. Sorunların kaynağını görmekten alıkoyamayız kendimizi. Bataklığı kurutmaktır asıl olan.

Sevgili ülkemizin en zengin yüzde 10’luk kesimi, toplam servetin yaklaşık yüzde 80’ine sahiptir.  Sermaye diktatörlüğü budur işte. Bataklıktır bu. Sermaye diktatörlüğünün varlığında sorunlar yeşermeye ve çözülmemeye devam eder. Doğallıkla, devletin sahibi de bu sermaye sınıfıdır.(yoksullar olacak değil ya!) AKP diktatörlüğü yıkılsa da, sermaye diktatörlüğü var olduğu sürece, ne laiklik olur, ne kamu yararı, ne bağımsızlık, ne adalet…