Adnan Menderes’te Hüzün ve Sevinç!

Geçen hafta Sultanbeylispor deplasmanından 3 puanla dönen zeybekler, ligde kalma adına gözler Adnan Menderes’te oynanacak lider Uşakspor maçına çevrilmişti.

Stada geldiğimde içeride ve dışarıda emniyet barikatlarını görünce deplasmana mı geldik? Diye düşündüm. 550 polisin görev aldığını duydum. Hatta basın trübününde neredeyse gazeteciler kadar polis vardı. Halbuki rakip takımın taraftarı gelmemesine rağmen kendi evimizde polis kordonu altında kaldık. İnsan ister istemez baskı altında kalıyor. Geçen sezon küme düştük, bu sezon da aynısını yaşadık hiçbir zaman Menderes’te taşkınlık yaşanmadı. İşte böyle görüntüler vardı statta. Maç çıkışında taraftarlarında bu kadar sıkı emniyet tedbirlerine itirazları vardı, bize de yazmak düştü.

Hani derler ya tarih tekerrürden ibarettir. Geçen sezon 29 Nisan 2017’de Tuzla’da 2, ligden 3, lige düştük bu sene 29 Nisan 2018 ‘de Uşakspor maçından sonra Bölgesel Amatör’e düştük. Geçen sene yapılan hatalardan ders almadık. Bu sezonda aynısı oldu fotokopi gibi BAL’a düştük. Hem de geri dönüşü çok zor olan bir yol. Şaka gibi düştük. Yine ders kitaplarına dahil olsa çok okunur.

Bu takımın buralara gelişi, sezon başında belli olduğunu da belirtelim. Sezon öncesi Sökespor maçında 3-1’lik skorla yenilmiştik. Bu takımda ne ses var nede görüntü diye de yazdık. Önsezilerime her zaman güvenmişimdir. Sezon başından buyana zor şartlarda kurulan takımın bu hallere düşmesi göz göre göre geldi. Düşen armayı yerden kaldıracağız diyenlerin sözleri de şimdi mazi oldu. Sezon başında bu söylemlere de inanmadım. Bir kaynaşma birlik ve beraberlik gecesi yaptık, o gecede zaten bugünlerin bir habercisiydi. O gecenin faturasını da kulüp müdürüne kesilmesiyle zaten düştük. Bu gecede kulübün vizyonunun olmadığının bir göstergesiydi. O geceden hiçbir şey anlamadım. Saat 22:30’da biten bir gece oldu, olması gereken kurum kuruluş ve kenti yönetenlerin olmayışı da işin başka bir acı tarafıydı. Bu kentte birlik ve beraberlik yok, sevgi yok, birliktesizlik diz boyu, bir futbol takımı bir kentte 2 sezonda çöküş yaşıyorsa, bu kentte kimse başarıdan söz edemez. NOKTA…

29 Nisan 2018 günü sadece Aydınspor 1923 düşmedi, Buharkent’ten Didim’e kadar herkes düştü. BŞB, düştü, Valilik düştü, odalar, STK’lar, siyasiler, atanmışlar ve seçilmişler olarak top yekün düştük. Bir 5 yıl daha kendimize gelemeyiz. Yapılan transfer yanlışları, rakip takımlar güçlenirken ara transferin önünü borçlardan dolayı açılamaması ile bugünlere geldik. Yönetici arkadaşlarda bu işe kulübün yapısını bile bile soyundular, ne yazıkki beklentileri karşılayamadılar. Armamızı yerden kadıramadılar.

Zeybeklerin her puan kaybetmesinden sonra hep ikaz eden yazılarımız oldu, ama bizleri pek tutmadıkları için ciddiye almadılar. Hiçbir zaman da kötü söylemlerde bulunmadık. Hep doğruları yazmaya çalıştık, ölçülü yazdık. Ne yazık ki lig bitmeden lige mendil salladık. Koskoca kentin beklentileri bu sezonda boşa çıktı. Yönetimsel olarakta arkadaşlar direk sınıfta kaldı. Herkese helal olsun. İçim acıyor, bu yazıları yazarken de çok üzülüyorum ve acı içindeyim. Hiçbir zaman kimseye önyargıyla bakmadım. Belki tepki göreceğiz ama olsun, hepsini sineye çekeriz. Geçen sezon ‘’kravatlılar dışarı, atkılılar içeri’’ diye tepki gösteren arkadaşlardan nedense bu sezon şimdiye kadar hiçbir tepki duymadık. Tabi bunun yorumlarını da okurlarımıza bırakalım, herkesin kendine göre bir nedeni vardır.

Geçen sezon 5 hoca değiştirdik, bu sezon 3 hoca, toplamda 8 hoca. İşte istikrarsızlık ve gelinen son nokta. Bağıra bağıra, yanlış yapa yapa bu durumlara geldik. Genelde alt yapıdan gelen çocuklarla ligi götürmeye çalıştık. Bu genç çocuklar da bu ligin ağırlığını kaldıramadılar. Alt yapıdan gelenler, Emre Yıldırım, Yusuf, Engin, Hasan, Çağlayan, Emre Akbulut vs. hepinize aferin. Sizleri alkışlıyorum ve öpüyorum çocuklar. Sizlerin hiç günahı yok Göz göre göre BAL’a geldik. Zaten her maçta Mehter takımı gibiydik iki ileri bir geriydik. Bu sezon Menderes’te sezonu ligin başında bitirdik. Geçen sezon 28 puan iç sahada kaybederken, bu sezon 33 puan kaybettik. Burası Menderes buradan çıkış yok diye diye puan tarlasına döndük. BAL’a demir aldık.

Futbolcular kapasiteleri kadar oynadılar, gelen hocalar da elde ne varsa onu sahaya sürdüler. Zeybekler kendi evinde Şanlıurfa Karaköprü’den 4 gol yersen Payasspor’dan 5 gol yersen, Adliyespor ve Düzyurtspor ile berabere kalırsan ligden düşecek takım elbette senden başkası olamaz. Eğri oturup doğru konuşalım öz eleştiri yapalım, aslında yazılacak çok şeyler varda hangi birini yazalım. Yazdıklarımızla da kimseye vur ,kır, parçala cinsinden de olmadık.

Aydınspor 1923 Uşakspor maçına gelince; Zeybekler, sezon başından bu yana oynadığı en etkili futbolu oynadı desek yeridir. Seyir zevki yüksek bir maç oldu. Girilen gol pozisyonları vardı, direkten dönen top vardı. Şimdiye kadar bu düzeyde gol pozisyonlarına girememişti Zeybekler. Hele Mikail’in yerde kaldığı pozisyonda orta hakemin penaltıyı es geçmesi taraftarın ve bizlerin büyük tepkisini aldı. Şampiyon olan Uşakspor’a gelince bu takım oynadığı futbol ile buralara nasıl gelmiş çözemedim. Uşakspor şampiyon oluyorsa Zeybeklerin yeri de BAL olmamalıydı. Efelerde oyuncu değişikllikleri de takımın oyununu bozdu, Mesut dururken Ramazan’ın çıkması yanlış tercihti.

Andan Menderes 2018 tarihine tanıklık etti. Bir taraftan Uşakspor 2.lige yükselip şampiyon oluyorken diğer yandan da Zeybeklerin Bölgesel Amatöre düşmesi de başlığımızı burada yenileyelim HÜZÜN ve SEVİNÇ ikisini de yaşadık.

Son söz; Yensen de yenilsen de sevdanın ligi olmaz 

Güzel Günlere Kalın Sağlıcakla